هر زمان می بینمت مهتاب یادم می رود

هر زمان می بینمت مهتاب یادم می رود
دل به دریا می زنم گرداب یادم می رود

در جهان کینه پرور عافیت جویم، تویی
گَرد کویت میشوم سیلاب یادم می رود

در مصاف زلف تو آیینه ها ریزد بهم
می رسی آسودگی و خواب یادم می رود

"گردش چشم سیاهت" قلبه گردان دل است
در نمازم می پری محراب یادم می رود

ناسزا دانم نفس گر در مقام ات دم زند
در حضورت تا رسم آداب یادم می رود

قطره قطره موج گیسوان اگر یاری کند
نعمت باد و بهار و آب یادم می رود