م ن آنقدر دلبرم دل تمآم شر از صدایم بلرزد

مـלּ نـہ آنقدر‌ دلبرم ڪـہ دل تمـآم شـﮩـر از صدایـمܢ بلرزد ،
نـہ آنقدر مؤقر ڪـہ یادم نرود دختر ‌نباید بلند بلند بخندد ،
نـہ آنقدر‌ فیلسوف ڪـہ راجع بـہ ڪتاب‌هاے خواندہ و نخوانده ام دادِ سخن‌ بدهـم ،
نـہ آنقدر بزرگ ڪہ بتوانم بجاے شڪلات وقتے بـہ ڪافـہ می‌رویم خانومانـہ قـﮩـوہ سفارش بدهـم
نـہ آنقدر سیاستمدار ڪـہ لبخندها و اشڪـﮩـایم به‌جا و به‌موقـہ سروڪله‌شاלּ پیدا بشود !
مـלּ بغض می‌ڪنـܢܢ ،
گریـہ می‌ڪنـܢܢ ،
شیطنت می‌ڪنـܢܢ ،
بلند بلند می‌خندم،
و لبه‌ے جدول راهـ می‌روم
و توے ڪافـہ شڪلات می‌خورم و زندگے را سادہ می‌گیرم ،
و خوب می‌دانـم، دخترهایے شبیـہ مـלּ خاطرهـ نخواهند شد ( :