ای مبهمِ همیشه فراتر ز آرزو

ای مبهمِ همیشه فراتر ز آرزو
تو کیستی و گم شده‌ای در کجا؟ بگو!

لرزید زانوان من از این همه سکوت
پوسید شور و شوقِ قدم‌هایِ جست‌وجو

می‌روید از سکوتم و آوار می‌شود
اندیشه‌ی شکستنِ دیوارِ روبه‌رو

دیری است حسرتِ تو بر جان نشسته است
چون استخوان به چشمم و چون خار در گلو!

از این همه غروبِ پریشان، دلم گرفت
آیا کجاست ساحل امن نگاهِ او؟؟!

این است آن حقیقت همواره ای عزیز!
ما پیر می‌شویم در #آیینه مو به مو...