تو نرفته ای

تو نرفته ای
زیر دوش که بودم
صدای خنده هات می آمد
گرمای صندلی نشان میداد
که کسی روی آن نشسته است
و گربه ی کوچه مان سیر بود
که تکه گوشت را از دست من نخورد
تو نرفته ای
دیشب پنجره را
تو بودی که بستی
صبح قندها را
تو بودی که در چای روی میز حل کردی
و سر که روی بالشت میگذارم
تویی که با موهایم بازی میکنی

تو نرفته ای
تو در همین خانه ای
من
در هفتاد متر مربع
گمت کرده ام

-علیرضا قاسمیان خمسه