در رختخواب میغلتم

-دَر رَختِخواب میغَلتَم
یادداشت‌های خاطِرِه‌ام را بِهَم میزَنَم
اَندیشِه‌های پَریشان وَ دیوانِه مَغزَم را فِشار میدَهَد
پُشتِ سَرَم دَرد میگیرَد
تیر میکِشَد
شَقیقِه‌هایَم داغ شُدِه
بِه خُودَم میپیچَم
لَحاف را جِلو چِشمَم نِگَه میدارَم
فِکر میکُنَم
خَستِه شُدَم
خوب بود میتَوانِستَم کاسِه سَرِ خُود را باز بُکُنَم وَ هَمِه این تؤدِه نَرمِ خاکِستَریِ پیچ پیچ کَلِه خُودَم دَر آوَردِه بیَندازَم دور
بیَندازَم جِلو سَگ....

[صادق هدایت]