دشب به سرم باز هوا دگر افتاد

ديشب به سرم باز هواي دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضريح شه والا گهر افتاد
اين شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد اين قبر غريب‌الغربا، خسرو طوس است
اين قبر مغيث‌الضعفا، شمس شموس است
خاک در او ملجأ ارواح و نفوس است
بايد ز ره صدق بر اين خاک درافتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد حوران بهشتی زده اندر حرمش صف
خيل ملک از نور، طبق‌ها همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
اينجاست که تاج از سر هر تاجور افتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد اولاد علی شافع يوم عرصاتند
دارای مقامات رفيع‌الدرجاتند
در روز قيامت همه اسباب نجاتند
ای وای بر آن کس که به اين آل درافتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد کام و دهن از نام علی يافت حلاوت
گل در چمن از نام علی يافت طراوت
هر کس که به اين سلسله بنمود عداوت
در روز جزا جايگهش در سقر افتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد هر کس که به اين سلسله پاک جفا کرد
بد کرد و نفهميد و غلط کرد و خطا کرد
ديدی که يزيد از ستم و کينه چه‌ها کرد
آخر به درک رفت و به روحش شرر افتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد ای قبله هفتم که تويی مظهر ياهو
ای حجت هشتم که تويی ضامن آهو
ما جمله نموديم به سوی حرمت رو
از عشق تو در قلب و دل ما شرر افتاد
‌
‌