امروز از مقابل یک پارک گذشتم و دیدم افراد بسیاری در جستجو

امروز از مقابل یک پارک گذشتم و دیدم افراد بسیاری در جستجوی هیجان سوار قطار هوایی میشوند اما به
محض به حرکت در امدن ان التماس میکنند بایستد.
مگر دنبال هیجان و خطر نیستند؟
پس باید تا اخر سر تصمیم خود بمانند.
تنها سوار قطار شدن کافی نیست.
از امروز هر زمان دچار افسرگی شوم خودم را قطار هوایی تصور میکنم. چه احساسی دارم؟
احساس زندانی بودن. ترس از حرکات و سرعت سرسام اور قطار در سر پیچ ها. تهوع و اشتیاق برای
پیاده شدن ...
اما اگر ایمان دارم ریلها راه زندگی و سرنوشتم هستند و خدا قطار را میراند،افسردگی تبدیل به هیجان
میشود. یک بازی مطمئن که تا رسیدن به مقصد میتوان از آن لذت برد و فریاد های شاد کشید.