گاهی نداشتن

گاهی نداشتن
خودِ داشتن است
داشتنِ خوبی هایی که
تنِ هر رهگذری نمی رود
داشتنِ دلی که
مهمانِ همیشگی هرکسی نمی شود
داشتنِ غروری که
با تمامِ زیرِ پا گذاشتنش
باز تو را به عقب می برد
و برایت نمایان می کند
آنچه که دلت قادر به دیدنش نیست
مثلِ نداشتنِ ارزشِ بعضی ها
برایِ داشتنِ یک تو
که تنها و تنها
برای او
خودش را بی مرز می کند
تا تمامِ عاشقانه های دنیا را
به پایِ لحظه هایش بریزد
تا تمامِ شیطنت ها را
تنها به رُخِ خلوتِ او بکشد
گاهی نداشتن
خودِ داشتن است . . .
خودِ داشتن خدایی که
حواسش
به ساده دلی ساده دل ها
هست . . .


عادل دانتیسم