اتاق را گشتم هنوز نفسهایت

‍ ‍ اتــــاق را گشــــتم هنوز نفسهایت
لا به لای خلوت کم کز میکرد

گاهی می دوید و ازسر آیینه
به چشمهایم اویزان میشد
با خطوط مبهم اشک

اما هرگز به سقوط هیچ نوازشی نمی رسید

مگر جز این می خواستم ؟
رها شود
یک استعاره ی پنهان
سر بخورد از سر آستین
به کشف
هجا هجای حسی برهنه

دگرگون کند
لایه لایه
عضلات پیراهنم را

تعارض بی همتای عزیز
بیا شمیم ات را
به انقضای بوییدنم ببر

چقدر سنگین است
عطر تنفس جاری ات
در چارخانه ی پیراهن
از کانال من در تلگرام بازدید بفرمائید*

https://t.me/monlightyy/AAAAADwlabGn5JpFx5ds8A