⛔ ️ سکوت کافی نیست ⛔ ️
⛔ ️ سکوت کافی نیست ⛔ ️
🚫 ایمان بدون برائت = کفر 🚫
◆ بر اساس #احادیث متواتر و صحیح السند از #اهل_بیت_علیهم_السلام معلوم می شود که سکوت و بی تفاوتی نسبت به دشمنان #اهل_بیت_علیهم_السلام کافی نیست; پس اگر کسی امیرالمؤمنین و اهل بیت علیهم السلام را دوست داشته باشد، اما نسبت به مخالفان موضع‌گیری نکند ولایت ندارد.
از این رو، باید این جهت مورد توجّه قرار بگیرد که صِرف حبّ امیرالمؤمنین برای نجات در آخرت کافی نیست، و اگر کسی بگوید: «من #امیرالمومنین_علیه_السلام را دوست دارم، اما از مضمون این احادیث سرپیچی می کنم» یا فاسق است یا کافر. بلکه کافر است، چرا که اگر کسی به مقتضای این احادیث به #تولی و #تبری عمل نکند، فرمان رسول خدا صلی الله علیه وآله را معصیت و با دستور آن حضرت مخالفت نموده، و تردیدی نیست که معصیت رسول خدا معصیت خدا و معصیت در اصول دین، #کفر است.
اما کسی که از اهلِ #ولایت اهل بیت و #برائت از دشمنان است و در عین حال معصیت و گناه می کند، او در احکام عملی #فاسق محسوب می شود. از این رو در شب های ماه مبارک رمضان در دعای ابوحمزه می خوانیم:
إلهی لم اَعْصِکَ حین عصیتک وأنا بربوبیتک جاحد، ولا بأمرک مُستخف ولا لعقوبتک متعرّض... لکنْ خطیئة عرضت وسوّلت لی نفسی وغلبنی هوای. وأعاننی علی ذلک شقوتی، وغرّنی سترک المرخی علی;
خدایا! آن گاه که معصیت کردم نمی خواستم با ربوبیّت تو مخالفت کنم و امر تو را سبک بشمارم و نمی خواستم خود را در معرض شکنجه تو قرار دهم... ولی گناهی از من سر زد و نفس مرا به آن واداشت، هوای نَفْسم بر من چیره شد، شقوت و بدبختی مرا یاری کرد، پرده پوشی تو مرا فریب داد.
خلاصه این که خدایا! من در مقام گردنکشی و طغیان در برابر ربوبیت تو نیستم، بلکه گناهی بوده که به جهت غلبه هوای نفس عارض شده.
چقدر فرق است بین این که انسان در اثر غلبه #هوای_نفس گناه کند که این گناه به اصل ایمان او صدمه نزده، بلکه ایمانش او را به توبه وادار می کند;
⛔ ️یا معصیتی کند که کاشف از عدم ایمان باشد و موجب #کفر گردد که اگر با این حال بمیرد، مرگ او مرگ جاهلی و یهودیت باشد؟
🔹 احادیث یاد شده مفید آن است که ایمان مرکّب از #ولایت و #برائت است، یا ولایت، مشروط به برائت است. ولایت، اطاعت مطلقه می آورد و برائت، عدم پیروی از غیر می آورد. بنابراین، نمی شود انسان بگوید که من نسبت به پیامبر و#اهل_بیت_علیهم_السلام ولایت دارم و ولایت را به معنای حبّ بگیرد، در عین حال نسبت به دشمنان آنان بی تفاوت باشد، یا احیاناً از آن ها نیز دفاع و یا حتی پیروی کند.{مثل بعضیا}
◆به سخن دیگر، اساساً ایمان به رسول خدا و #اهل_بیت_علیهم_السلام نظیر #توحید خداوند متعال است، کلمه توحید یک کلمه، مشتمل بر نفی و اثبات است که پیش‌تر گفتیم طبق آیه شریفه استمساک به العروة الوثقای موجب نجات در آخرت، حاصل نمی شود مگر به ایمان به خدا و کفر به #طاغوت .
با توجه به استدلالی که از نظر قرآنی، حدیثی و عقلی گذشت، معنای اجمالی و کلّی این فراز چنین است که می خواهیم به امام علیه السلام عرض کنیم: ما در برابر شخص شما، شئون و امورتان #تسلیم هستیم.
◆ به تعبیر دیگر، ما سر سپرده شما هستیم; نه فقط به خودتان ایمان داریم; بلکه به تمام آن چه که شما معتقد هستید و ایمان دارید ما نیز اعتقاد و ایمان داریم.
برای مثال ائمه علیهم السلام به توحید، عدل باری تعالی , به جهان آخرت و معاد جسمانی ایمان دارند. آنان به قرآن، عصمت و به نبوّت ایمان دارند.
ما نیز به همه این امور ایمان داریم که اگر نتوانستیم از روی ادلّه به تمام آن چه ذکر شد، به تفصیل ایمان داشته باشیم باید به قدر وسع، کوشش کنیم تا بتوانیم بر مسائل اصلی اقامه دلیل و برهان کنیم. اما اگر نتوانستیم حتی نسبت به بعضی از این امور، ادلّه را بدانیم و اعتقاد تفصیلی پیدا کنیم، اعتقاد اجمالی لازم خواهد بود و عرض می کنیم:
◆ به آن چه که شما ایمان دارید و همان که شما معتقد هستید و مردم را به آن دعوت کردید، ما ایمان داریم.
◆◆ این است معنای اطاعت مطلقه; پیروی بی چون و چرا در همه مسائل اعتقادی، عملی، اوامر و نواهی تکلیفی و ارشادی و نیز در سیره و روش...
◆◆◆ آن گاه به حضورشان عرض می کنیم: ما با کسانی که با شما مخالفند، مخالفیم و آن هایی که با شما دشمنی دارند، دشمن هستیم. ما راه مخالفان شما را نمی رویم و ما نمی‌توانیم پیرو مخالفان شما باشیم.
✳ ️ این همان ولایت به معنای حقیقی است; یعنی، چه اشخاص، چه افکار و چه اقوال و افعال، هر چه که از طرف شما مطرود واقع شده ما نیز آن را طرد می‌کنیم; اعم از این که سبب این طرد را بدانیم یا ندانیم.چون به طور مطلق پیرو شما هستیم.
این معنای تسلیم و واقع #شیعه است...
:la
🚫 ایمان بدون برائت = کفر 🚫
◆ بر اساس #احادیث متواتر و صحیح السند از #اهل_بیت_علیهم_السلام معلوم می شود که سکوت و بی تفاوتی نسبت به دشمنان #اهل_بیت_علیهم_السلام کافی نیست; پس اگر کسی امیرالمؤمنین و اهل بیت علیهم السلام را دوست داشته باشد، اما نسبت به مخالفان موضع‌گیری نکند ولایت ندارد.
از این رو، باید این جهت مورد توجّه قرار بگیرد که صِرف حبّ امیرالمؤمنین برای نجات در آخرت کافی نیست، و اگر کسی بگوید: «من #امیرالمومنین_علیه_السلام را دوست دارم، اما از مضمون این احادیث سرپیچی می کنم» یا فاسق است یا کافر. بلکه کافر است، چرا که اگر کسی به مقتضای این احادیث به #تولی و #تبری عمل نکند، فرمان رسول خدا صلی الله علیه وآله را معصیت و با دستور آن حضرت مخالفت نموده، و تردیدی نیست که معصیت رسول خدا معصیت خدا و معصیت در اصول دین، #کفر است.
اما کسی که از اهلِ #ولایت اهل بیت و #برائت از دشمنان است و در عین حال معصیت و گناه می کند، او در احکام عملی #فاسق محسوب می شود. از این رو در شب های ماه مبارک رمضان در دعای ابوحمزه می خوانیم:
إلهی لم اَعْصِکَ حین عصیتک وأنا بربوبیتک جاحد، ولا بأمرک مُستخف ولا لعقوبتک متعرّض... لکنْ خطیئة عرضت وسوّلت لی نفسی وغلبنی هوای. وأعاننی علی ذلک شقوتی، وغرّنی سترک المرخی علی;
خدایا! آن گاه که معصیت کردم نمی خواستم با ربوبیّت تو مخالفت کنم و امر تو را سبک بشمارم و نمی خواستم خود را در معرض شکنجه تو قرار دهم... ولی گناهی از من سر زد و نفس مرا به آن واداشت، هوای نَفْسم بر من چیره شد، شقوت و بدبختی مرا یاری کرد، پرده پوشی تو مرا فریب داد.
خلاصه این که خدایا! من در مقام گردنکشی و طغیان در برابر ربوبیت تو نیستم، بلکه گناهی بوده که به جهت غلبه هوای نفس عارض شده.
چقدر فرق است بین این که انسان در اثر غلبه #هوای_نفس گناه کند که این گناه به اصل ایمان او صدمه نزده، بلکه ایمانش او را به توبه وادار می کند;
⛔ ️یا معصیتی کند که کاشف از عدم ایمان باشد و موجب #کفر گردد که اگر با این حال بمیرد، مرگ او مرگ جاهلی و یهودیت باشد؟
🔹 احادیث یاد شده مفید آن است که ایمان مرکّب از #ولایت و #برائت است، یا ولایت، مشروط به برائت است. ولایت، اطاعت مطلقه می آورد و برائت، عدم پیروی از غیر می آورد. بنابراین، نمی شود انسان بگوید که من نسبت به پیامبر و#اهل_بیت_علیهم_السلام ولایت دارم و ولایت را به معنای حبّ بگیرد، در عین حال نسبت به دشمنان آنان بی تفاوت باشد، یا احیاناً از آن ها نیز دفاع و یا حتی پیروی کند.{مثل بعضیا}
◆به سخن دیگر، اساساً ایمان به رسول خدا و #اهل_بیت_علیهم_السلام نظیر #توحید خداوند متعال است، کلمه توحید یک کلمه، مشتمل بر نفی و اثبات است که پیش‌تر گفتیم طبق آیه شریفه استمساک به العروة الوثقای موجب نجات در آخرت، حاصل نمی شود مگر به ایمان به خدا و کفر به #طاغوت .
با توجه به استدلالی که از نظر قرآنی، حدیثی و عقلی گذشت، معنای اجمالی و کلّی این فراز چنین است که می خواهیم به امام علیه السلام عرض کنیم: ما در برابر شخص شما، شئون و امورتان #تسلیم هستیم.
◆ به تعبیر دیگر، ما سر سپرده شما هستیم; نه فقط به خودتان ایمان داریم; بلکه به تمام آن چه که شما معتقد هستید و ایمان دارید ما نیز اعتقاد و ایمان داریم.
برای مثال ائمه علیهم السلام به توحید، عدل باری تعالی , به جهان آخرت و معاد جسمانی ایمان دارند. آنان به قرآن، عصمت و به نبوّت ایمان دارند.
ما نیز به همه این امور ایمان داریم که اگر نتوانستیم از روی ادلّه به تمام آن چه ذکر شد، به تفصیل ایمان داشته باشیم باید به قدر وسع، کوشش کنیم تا بتوانیم بر مسائل اصلی اقامه دلیل و برهان کنیم. اما اگر نتوانستیم حتی نسبت به بعضی از این امور، ادلّه را بدانیم و اعتقاد تفصیلی پیدا کنیم، اعتقاد اجمالی لازم خواهد بود و عرض می کنیم:
◆ به آن چه که شما ایمان دارید و همان که شما معتقد هستید و مردم را به آن دعوت کردید، ما ایمان داریم.
◆◆ این است معنای اطاعت مطلقه; پیروی بی چون و چرا در همه مسائل اعتقادی، عملی، اوامر و نواهی تکلیفی و ارشادی و نیز در سیره و روش...
◆◆◆ آن گاه به حضورشان عرض می کنیم: ما با کسانی که با شما مخالفند، مخالفیم و آن هایی که با شما دشمنی دارند، دشمن هستیم. ما راه مخالفان شما را نمی رویم و ما نمی‌توانیم پیرو مخالفان شما باشیم.
✳ ️ این همان ولایت به معنای حقیقی است; یعنی، چه اشخاص، چه افکار و چه اقوال و افعال، هر چه که از طرف شما مطرود واقع شده ما نیز آن را طرد می‌کنیم; اعم از این که سبب این طرد را بدانیم یا ندانیم.چون به طور مطلق پیرو شما هستیم.
این معنای تسلیم و واقع #شیعه است...
:la
۴.۰k
۱۸ آذر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.