گاه آدم خود آدم عشق است بودنش عشق است رفتن و نگاه کرد

گاه آدم، خود آدم، عشق است. بودنش عشق است. رفتن و نگاه کردنش عشق است. دست و قلبش عشق است. در تو می جوشد، بی آنکه ردش را بشناسی. بی آنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده، روییده. شاید نخواهی هم. شاید هم بخواهی و ندانی. نتوانی که بدانی.


📖 #جای_خالی_سلوچ
✍ 🏻 #محمود_دولت_آبادی

📚