یادم هست روزی بادوستی حرف میزدیم

یادم هست روزی بادوستی حرف میزدیم،
به او می گفتم تهش که چی؟
آخر مسیر چه می خواهد بشود؟
حرف خیلی خوبی به من می زد،
می گفت مسیر به این زیبایی،
آن وقت تو از آخرش، از تهش حرف می زنی؟
از بودن در مسیر و عبور از این راه لذت ببر...
.
از آن وقت بود که حرفش گویی آویزه گوشم شد،
راستش در زندگی آن قدر درگیر رسیدن می شویم که معجزه لذت بردن از مسیر را فراموش می کنیم،
آن قدر هدف مهم می شود که دیگر مسیر رسیدن به هدف لذت بخش نیست...
همیشه همینطور است،
اما همیشه باید جوری زندگی کرد که هدف تنها لذت بردن از این مسیر باشد،
شاید اینطور رسیدن هم دلچسب تر شود،
شاید اینطور وقتی که هدف حاصل شد با افتخار سرت را بالا بگیری و به آن که از مسیر لذت بردی و خسته نشدی افتخار کنی....