به نام حق
به نام حق
#نرگس_محمدی، بمان تا با هم راه را طی کنیم.
نهج البلاغه متنی است پر از دردها و ناله های سوزناک انسانی که از روزگار خود، مردمان غافل و حاکمان فاسد زر اندوز می نالد. او از جامعه ای شکوه سر می دهد که به نام دین و با هدف پیروی از پیامبر خدا تاسیس شده، ولی قدرت بی نظارت و وسوسه های بی مهار چنان گلوی حاکمان را فشرده که از چهار گوشه آن سرزمین جز صدای ناله مردم بی دفاع، گرد وخاک چشم کور کن حریصان غارتگر، تلخی و عبوسی قاضیان عدالت کش و دستان متجاوز سود جویان بی پروا هیچ شنیده نمی شود و به گوش نمی رسد، و این همه به آن خاطر است که به قول امام علی (ع) "فرزانگان از متن جامعه رانده شده و سفلگان و سفیهان بر مسند قدرت نشسته اند".
این صورت گویا درد رنج آلود زمانه ما گشته؛ مایی که به نام علی به میدان آمدیم تا بلکه از مغاک هولناک بی عدالتی و استبداد رها شویم ولی امروز هم درد علی شده ایم و باید در جامعه دینی به جای تجربه رهایی و گسترش امید اجتماعی، از فقر و کسادی و بیکاری و از اعتیاد و بحران های اخلاقی و بی عدالتی و نابرابری ناله سر دهیم و با حیرت و افسوس نظاره کنیم که جای یافتن چاره این زخم های مهلک، حاکمان در پی زور آزمایی و بعضا جنگ طلبی اند، و سیاستمداران، بی اعتنا به غصه های مردم، در پی تسویه حساب های شخصی و حل مشکلات خصوصی خود هستند.
در این فضای غبار آلود سرد، نرگس محمدی در حسرت دیدن فرزندان خود در اعتصاب غدا می نشیند و هنرمندی چون کیا رستمی خاموش و پر ماجرا می میرد و به جای بانگ امید، حیرت سکوت در دل می نشیند. در این حیرت سکوت چه می ماند جز یک تمنای سوزناک که از نرگس محمدی بخواهد که زنده بماند و نفس بکشد تا اندک نفس باقی مانده ما از سینه برون بجهد، که شاید راهی پیدا شود و امید رهایی باز هم دل های نگران را نوازش کند...
استواری نرگس محمدی طعم شیرین فرزانگی و سرفرازی را در کام ها می نشاند، ولی او باید بماند و شاهد باشد تا ما بیدارتر شویم و با هم از دغدغه های نرگس محمدی سخن بگوییم.
امروز و در این ساعت همه مردم رنج کشیده و محنت دیده از نرگس محمدی می خواهند که اعتصاب غذا را بشکند و غصه های خود را با قلب میلیون ها انسان تقسیم کند، تا این راه را، همه با هم طی کنیم.
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
تو بمان...
خانم محمدی، راه دستیابی به روشنایی اندکی سخت و طولانی است. گرچه صاحبان قدرت در این سرزمین به خوابی عمیق فرو رفته اند ولی با زحمت و تلاش بی امان شما و متفکران و حقیقت طلبان همدل شما، مردم سرزمینت بیدار تر و برای دستیابی به زندگی شرافتمندانه مصمم تر شده اند. در کنار امیران این غافله نور، تو هم امیری کن و سرزنده و نیرومند بایست و از حقوق انسان ها و آزادی مردم سرزمینت دفاع کن.
بمان خانم، ببین بانو، تا بمانیم و ببینیم و راه را با هم طی کنیم.
#دکتر_ناصر_مهدوی
۲۴ تیر ۹۵
#نرگس_محمدی، بمان تا با هم راه را طی کنیم.
نهج البلاغه متنی است پر از دردها و ناله های سوزناک انسانی که از روزگار خود، مردمان غافل و حاکمان فاسد زر اندوز می نالد. او از جامعه ای شکوه سر می دهد که به نام دین و با هدف پیروی از پیامبر خدا تاسیس شده، ولی قدرت بی نظارت و وسوسه های بی مهار چنان گلوی حاکمان را فشرده که از چهار گوشه آن سرزمین جز صدای ناله مردم بی دفاع، گرد وخاک چشم کور کن حریصان غارتگر، تلخی و عبوسی قاضیان عدالت کش و دستان متجاوز سود جویان بی پروا هیچ شنیده نمی شود و به گوش نمی رسد، و این همه به آن خاطر است که به قول امام علی (ع) "فرزانگان از متن جامعه رانده شده و سفلگان و سفیهان بر مسند قدرت نشسته اند".
این صورت گویا درد رنج آلود زمانه ما گشته؛ مایی که به نام علی به میدان آمدیم تا بلکه از مغاک هولناک بی عدالتی و استبداد رها شویم ولی امروز هم درد علی شده ایم و باید در جامعه دینی به جای تجربه رهایی و گسترش امید اجتماعی، از فقر و کسادی و بیکاری و از اعتیاد و بحران های اخلاقی و بی عدالتی و نابرابری ناله سر دهیم و با حیرت و افسوس نظاره کنیم که جای یافتن چاره این زخم های مهلک، حاکمان در پی زور آزمایی و بعضا جنگ طلبی اند، و سیاستمداران، بی اعتنا به غصه های مردم، در پی تسویه حساب های شخصی و حل مشکلات خصوصی خود هستند.
در این فضای غبار آلود سرد، نرگس محمدی در حسرت دیدن فرزندان خود در اعتصاب غدا می نشیند و هنرمندی چون کیا رستمی خاموش و پر ماجرا می میرد و به جای بانگ امید، حیرت سکوت در دل می نشیند. در این حیرت سکوت چه می ماند جز یک تمنای سوزناک که از نرگس محمدی بخواهد که زنده بماند و نفس بکشد تا اندک نفس باقی مانده ما از سینه برون بجهد، که شاید راهی پیدا شود و امید رهایی باز هم دل های نگران را نوازش کند...
استواری نرگس محمدی طعم شیرین فرزانگی و سرفرازی را در کام ها می نشاند، ولی او باید بماند و شاهد باشد تا ما بیدارتر شویم و با هم از دغدغه های نرگس محمدی سخن بگوییم.
امروز و در این ساعت همه مردم رنج کشیده و محنت دیده از نرگس محمدی می خواهند که اعتصاب غذا را بشکند و غصه های خود را با قلب میلیون ها انسان تقسیم کند، تا این راه را، همه با هم طی کنیم.
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
تو بمان...
خانم محمدی، راه دستیابی به روشنایی اندکی سخت و طولانی است. گرچه صاحبان قدرت در این سرزمین به خوابی عمیق فرو رفته اند ولی با زحمت و تلاش بی امان شما و متفکران و حقیقت طلبان همدل شما، مردم سرزمینت بیدار تر و برای دستیابی به زندگی شرافتمندانه مصمم تر شده اند. در کنار امیران این غافله نور، تو هم امیری کن و سرزنده و نیرومند بایست و از حقوق انسان ها و آزادی مردم سرزمینت دفاع کن.
بمان خانم، ببین بانو، تا بمانیم و ببینیم و راه را با هم طی کنیم.
#دکتر_ناصر_مهدوی
۲۴ تیر ۹۵
۳.۷k
۲۴ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.