بین دو لب خنده چو گردد عیان ..

بین دو لب خنده چو گردد عیان ..

غصه و غم را ببرد از میان ..

فایده خنده بود بی شمار ..

بشنو از من آزاده در این روزگار ..

ترک غم رفته و آینده کـن ..

خنده کـن و
خنده کـن و
خنده کـن ..