در هیاهوی زندگی

در هیاهوی زندگی,
آدمهای مومن,دوام بیشتری میاورند.خیلی وقت ها میشود به آنها پناه آورد.دل گرمیشان, بوی توکل میدهد.صبور بودن و احترام به حکمت های نهفته در زندگی,همیشه ورد زبانشان است.آرامشی عجیب از جنس ایمان در وجودشان جاری ست.ایمان به سکوت,ایمان به شکیبایی.
این آدمها با خود حدیث نفسی ماندگار دارند.نجواهایشان هیچ وقت قطع نمیشود.دستانشان همیشه رو به آسمان باز است.تا آخرین لحظه
سرپا می ایستند,علی رغم رنج ها و درد هایی که در چهره شان فریاد میزند.
بگردیم دنبال همچین آدمهایی.قطعا بودنشان میتواند غنیمتی باشد تمام نشدنی برای روزهای سرد و بی روح عمرمان.