ضیاء موحد شاعر اصفهانی

ضیاء موحد شاعر عجیب

استاد "سیدضیاء موحّد" استاد فلسفه و منطق و شاعر ایرانی، زاده‌ی ۱۲ دی ماه ۱۳۲۱ خورشیدی در اصفهان است.
او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در اصفهان گذراند. تحصیلات عالیه‌اش را در رشته‌ی فیزیک دانشکده علوم دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۳ به پایان رساند و کارشناسی ارشدش را نیز در این رشته در سال ۱۳۴۸ در همان دانشگاه گرفت با عنوان پایان نامه: احتمال تشعشعات الکترومغناطیسی هسته در میدان کوانتایی، به راهنمایی دکتر هوشنگ روحانی‌نژاد.
در سال ۱۳۶۰ نیز دکترای فلسفه از یونیورسیتی کالج لندن گرفت، با عنوان پایان نامه: مفهوم فرگه از اندیشه (Gedanke)؛ به راهنمایی استاد دبلیو. اچ. هارت.
وی از کودکی به سرودن شعر پرداخته و خود می‌گوید: "در اصفهان شاعری به نام "صغیر اصفهانی" وجود داشت که از کودکی شعر گفته بود. به همین دلیل برایش دور از ذهن نبود که کسی چون من هم در کودکی شعر سروده باشم. او به من لقب «عجیب» را داد! این نکات در کتاب «تاریخ شعرای اصفهان» آمده است".
"محسن ملکی" در مقالاتی که درباره‌ی شعرهای ضیاء موحد نوشته است، او را یکی از مهمترین شاعران امروز ایران می‌داند.



▪︎نمونه‌ی شعر:
(۱)
[شعر گفتن بی‌فایده است]
زیرا که شعر گفتن کاری است بی‌فایده
و شعر باید بی‌فایده بماند
تا از میان این همه سوداگر جان به در ببرد
زیرا که شعر گفتن کاری است ناممکن.
ای شاعران ممکن!
این سطرهای کج چیست؟
این بندهای سست
که کهنه‌های خود را از آن
در هر مجله می‌آویزید؟
زیرا که جاودانگی ارزان نیست
بر سنگ گور من بنویسید:
مُردم!
از بس که شعر بد خواندم!.


(۲)
[کتابخانه]
هر شب کتابخانه من باز است
و شاعران و منطق‌دانان
با یکدیگر در آنجا بحث می‌کنند
وقتی که کار بالا می‌گیرد
با خشم
دست یکی از آنان را می‌گیرم
و از کتابخانه به بیرون پرتاب می‌کنم
گاه تا سپیده دمان با هم
در کوچه‌های شهر قدم می‌زنیم
گل می‌گوییم و گل می‌شنویم.


(۳)
پرندگانی هستند
كه آشیانه‌ی خود را ترک می‌كنند
به جای دیگر می‌روند
و خواب آشیانه خود را می‌بینند
بهارها به زمستان می‌روند
و خواب می‌بینند
كه در بهارند
پرندگانی هستند كه
روز و شب تنهاهامان می‌نهند
و خواب می‌بینند
كه روز و شب با ما هستند.
تو این پرندگان را دیده‌ای
و خواب می‌بینی كه با تو هستند.



گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی