معبدی ساخته ام، از جانت! هر روز، به پابوسی آغوشت، می آیم! زانو می زنم تا خوب نگاهت کنم! زیبای من! جهان را، در تو ریخته اند ...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.