همیشه بهترین هایمان شکستندمان

همیشه بهترین هایمان شکستندمان،
همیشه آخر راه، با سرگیجه های تلخ تنهاییمان تنها گذاشته شدیم
تنها
به جرم نامهربانی هایی که بلد نبودیم
کسی به ما یاد نداده بود با آدمها باید مثل خودشان بود
کسی به ما نگفته بود آدمها از مهربانی بیزارند
هرچه بیشتر توجه کنی، بیشتر دلشان را میزنی
کسی نگفته بود
هرچه بیشتر پیگیرشان باشی، بیشتر خودشان را از تو دور میکنند
کسی نگفته بود
ما هم که بلد نبودیم درست رفتار کنیم
مقصر خودمان هستیم و آنهایی که نگفتند...