از آدم هایی که بهت احساس بدی میدهند دوری کن.

از آدم‌هایی که بهت احساس بدی میدهند دوری کن.
از قابل اعتماد نبودن بعضی از آدمها تعجب نکن. منتظر نباش همه درکت بکنند و حرفهات رو بفهمند. برای تغییر ایجاد کردن راحت باش. شغلت رو عوض کن. یه رشته جدید بخون. دوستی که از صد تا دشمن بدتره حذف کن. اون کار رو بکن که حس بهتری بهت میده. برای خودت هدف تعیین کن. راه برو، تا میتونی راه برو و به طبیعت نگاه کن. بنویس. فکرهاتو بنويس. قلم، نااميدی‌های توی ذهن رو تبدیل به احساسات دیگه‌ای میکنه، تبدیل به خشم میکنه و باعث میشه سر کسی که خیلی وقته در مقابلش کوتاه اومدی یه داد نجات بخش بزنی و بهش بگی فقط گمشو و یه نفس راحت بکشی. قلم نااميدی‌ها و سردی‌های دلت رو تبدیل به غمی پخته میکنه و باعث میشه تو به فکر چاره بیفتی و از انفعال نجات پیدا کنی. قلم کمکت میکنه که بفهمی شاید نااميدی تو، نیاز به يک تلاش بیشتر داره تا تبدیل به حرکت بشه. قلم کمکت میکنه که بفهمی داری زيادی ميدوی و نياز داری کمی بی‌خیال و رها روی مبل تکیه بدی و هیچ کاری نکنی.
قلم، معجزه‌ی حرف زدنه، حرف زدن با خودت. اما توی این دنیا آدم‌هایی هم هستند که میشه باهاشون همونجوری حرف بزنی که با خودت حرف میزنی و همون حرف‌هايی رو بزنی که به خودت میگی. آدم‌هايی هستند که میشه بهشون اعتماد کرد. کسانی هستند که کمکت میکنند راحتتر از رنج و دردت حرف بزنی، کسانی که به گریه تو نمیخندند و به نظرشون احمقانه نمیاد. کسانی هستند که نمیخواهند تو غمگین باشی، کسانی که به دغدغه‌های تو اهمیت میدهند چون درکت میکنند. و بعضی اوقات انسان به کسی نیاز داره که درکش کنه.
داستان ناگفته‌ات رو به کسی بگو که درکت‌کنه