اکر

ډاکټر

د علم په لاره کې، ګامونه اخیستم،
د زړه دعا وه، چی انسان ته خدمت وکړم.
سپینې جامې، د امید نښه ده،
د درد دوا، د ژوند ښکلا ده.

ماشوم چی وژاړي، مور چی غمه وي،
زه د شفا امید، د امید دروازه یم.
په ستړو شپو، بیداره پاتې شم،
د چا ژوند وژغورم، دا افتخار یم.

ډاکټر یم زه، د رحم استازی،
نه یواځې دوا، بلکې مینه ورکوم خاصی.
د وطن خدمت، زما ارمان دی،
په افغانستان کې، روغتیا مې ایمان دی