.

.
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻋﺎﺷﻘﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﻼ‌ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻤﯽ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
ﺯﻟﻒ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺿﺮﯾﺢ ﻋﺸﻖ
ﻃﻮﺭﯼ ﮔﺮﻩ ﺯﺩﻧﺪ، ﺩﮔﺮ ﻭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ، ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺰ ﻏﻤﺰﻩ ﺩﺍﺷﺖ
ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ‌ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﻣﯿﮑﺪﻩ ﺳﺖ
ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻣﺴﯿﺤﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ «ﺗﺎﮎ» ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺣﺎﻻ‌ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺷﺒﯽ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ
ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺷﺒﯽ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﻣﺒﺘﻼ‌ ﻧﻮﺷﺖ
ﺍﺯ ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﮐﻌﺒﻪ ﺳﺒﺰ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺖ
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭ، ﺩﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ
ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺷﺮﯾﻒ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﭘﺎ ﻧﻮﺷﺖ
ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻝ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡ ﺭﺳﯿﺪ
ﺍﯾﻦ ﺳﺠﺪﻩ ﺭﺍ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﻧﻮﺷﺖ
ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻝ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ؟
ﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﯾﻪ ﯼ «ﻗﺎﻟﻮ ﺑﻠﯽ» ﻧﻮﺷﺖ
ﺑﺎﻻ‌ﯼ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﮐﺒﺮﯾﺎﯾﯿﺶ
ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎ ﻃﻼ‌ ﻧﻮﺷﺖ
ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻠﻮﻩ ﺁﻝ ﻋﺒﺎ ﺗﻮﯾﯽ
ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﯾﯽ
ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺑﯽ ﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﻣﻮﺳﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺴﯿﺤﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺍﯼ ﺑﺎﺭﺵ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﻮﺭ
ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺑﺎﻧﻮ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻧﻤﯽ ﺯﺩﯾﺪ
ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻓﻼ‌ﮎ ﺟﺎ ﺯﺩﯾﻢ
ﺁﯾﺎﺕ ﺭﺩ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺗﺎ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ
ﺁﻥ ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺍﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﮐﺮﺑﻼ‌
ﺍﯼ ﺯﯾﻨﺐ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﻭ ﺯﻫﺮﺍﯼ ﮐﺮﺑﻼ‌
ادامه شعر در پست بعدی...