من و صد خیابون وصد خاطره

من و صد خیابون وصد خاطره

که هر شب منو تا خدا می بره

تو شبها به دنبال یک رد پام

تو شهری که شبهاش پر از عابره

من و آسمونی که سرپوشته

تو بادی که هر لحظه رو دوشته

به یادت هواتو نفس می کشم

یه عطر جدیدی تو آغوشته...





((مهدی مختارزاده))