چنین نقل شده است که یک روز امام جوادعلیه السلام در ایام

چنین نقل شده است که یک روز امام جواد(علیه السلام) در ایام کودکی نزد پدر بزرگوارشان حضرت رضا(علیه السلام) آمدند. آن حضرت فرمودند: « این مولودی است که برای شیعه مبارک‌تر از او به دنیا نیامده است». ‌ در این باره باید گفت که چهل سال و چند ماه از سن مبارک امام رضا گذشته بود که هنوز اولادی نداشتند ‌و بعضی از شیعیان در امر امامت نگران شده بودند. هنگامی که خداوند متعال امام جواد(علیه السلام) را به ایشان عنایت فرمود، نگرانی و تردید مردم برطرف شد.
در حدیث لوح که جبرئیل امین آن را از سوی خداوند برای حضرت زهرا(سلام الله علیها) هدیه آورد، ‌در شأن امام جواد(علیه السلام) چنین آمده است:« قطعاً حضرت رضا(علیه السلام) را به وجود پسرش محمد شاد کنم؛ پسری که جانشین امام رضا(علیه السلام) پس از او، و وارث علم اوست؛ فرزندی که کانون علم من، ‌و محل راز و حجت من بر خلقم است. هر بنده‌ای به او ایمان بیاورد، بهشت را جایگاهش سازم و شفاعت او را به هفتاد نفر از خاندانش که همه آنها سزاوار دوزخ باشند، بپذیرم».
زکریا بن آدم می‌گوید: «در محضر امام رضا(علیه السلام) بودم؛ ناگاه حضرت جواد(علیه السلام) را که کمتر از چهار سال داشت،‌ آوردند. این کودک نورانی در گوشه‌ای نشست و دستهایش را بر زمین زد و سر به آسمان بلند نمود و در فکر فرو رفت و مدتی به این حالت بود. امام رضا(علیه السلام) به او فرمودند: "جانم به قربانت! چرا فکر کردن تو، طولانی شد؟" امام جواد(علیه السلام) فرمودند: "درباره ستم‌هایی که به مادرم فاطمه کردند،‌ فکر می‌کنم؛ سوگند به خدا آن دو تن را از قبر بیرون می‌آورم و می‌سوزانم، و سپس خاکسترشان را بر باد می‌دهم و به سوی دریا می ‌پراکنم!" آن گاه حضرت رضا(علیه السلام) به او نزدیک شد، و بین دو چشم مبارکش را بوسید و فرمود: "پدر و مادرم به فدایت! تو سزاوار مقام امامت هستی"».
امام جواد(علیه السلام) در هشت سالگی به مقام امامت رسیدند و مدت امامت آن اختر تابناک ولایت،‌هفده سال به‌ طول انجامید که مصادف با حکومت دو خلیفه ستمگر عباسی، ‌مأمون و معتصم بود.

#کهنمو #سرگرد_پاسدار_شهید_محمود_جدیری_کهنمو #شهدای_کهنمو