بهارگمشده

بهارگمشده
چندسطری بیش نیست اما خاطره ای جانگداز دارد...
هنگامیکه این سطور نوشته می شد بلبلی زیر درختی ناله میکرد و شوریده ای که می نگریست:
گریه نکن بلبل ک طوفان گل قشنگت راازشاخه چیدوبرد،
تو گریه نکن بگذار من گریه کنم
تو گریه نکن زیرا بهار دوباره بازمیگردد و گلی ک خزان ربوده ست به تو بازمی گرداند
بگذار من گریه کنم...
بگذار من گریه کنم که دیگر برای من بهاری وجود نخواهد داشت
طوفان گل تورا چیدوبرد و سال دیگر بهار آن را به تو باز می گرداند
اما افسوس؛
که هیچ بهاری گلم رابه من بازنمیگرداند......
احمد شاملو