ما به دنیا نیامده ایم که با ادمها در رابطه هایمان بجنگیم
ما به دنیا نیامده ایم که با ادمها در رابطه هایمان بجنگیم !
ما به دنیا امده ایم که ادمها را با تمام نقصهایشان بپذیریم!
دنیا محل جنگ نیست محل پذیرش است !
پذیرش تفاوت ها و نقص ها !
و گاهی این پذیرش انقدر سخت میشود که بسیاری از ادمها ترجیح میدهند بجنگند تا مجبور به تحمل پذیرش نشوند .
به هر حال در بسیاری از ما ، خشمگین بودن راحت ترین راه حل است چون در خشم خیلی لازم نیست چیزی را بپذیریم و در حمله کردن خیلی لازم نیست منطقی به نظر برسیم !
تکرار میکنم چون در خشم خیلی لازم نیست چیزی را بپذیریم و لازم نیست منطقی به نظر برسیم!
در خشم حواس خودمان و ادم رو به رویمان را پرت میکنیم . او با خشم و حمله ی ما عقب میکشد و ما دور میشویم از خودمان و نقطه ضعفی که آن ادم فشار داده است.
خشم که همیشه فریاد و فحش نیست! خشم میتواند نامرئی وارد شود.
اینکه در دام ثابت کردنی دائم گیر میکنیم و قرار است حرف ما درست باشد و دیگران کمتر بفهمند.
اینکه قرار است دیگران همیشه مقصر داستان باشند و ما مسئولیتی داریم که به آنها ثابت کنیم اشتباه میکنند!
اینکه حتما دیگران متوجه شوند که چقدر ما بهتر و تواناتر و بزرگتریم !!
ثابت کردن ها ، رابطه ها را ارام ارام از بین خواهد برد . اینها جنگهایی نامرئی هستند که پایه های رابطه های ما را سست خواهند کرد .
پذیرش انچه که اتفاق افتاده و انچه که در جریان است ما را به خودمان و نقطه ضعف های درونی مان نزدیک تر میکند و این نزدیکی در نهایت قلب ما را برای پذیرش نقص های دیگران بزرگتر خواهد کرد .
خشمگین بودن همیشه راحت ترین راه بوده و خواهد بود .
این یک تکامل ژنتیکی ست در ما انسانها .
اما آانهایی که راحت ترین راهها را نرفتند ما را با مسیرهای دیگری اشنا کردند . با مسیرهایی که بخش دیگری از انسان بودن را به ما نشان داد !
آنها به ما نشان دادند که ما به دنیا نیامده ایم که بجنگیم ، بلکه به دنیا امده ایم که تمام تفاوتها را در اغوش بگیریم و بپذیریم .
ما به دنیا امده ایم که ادمها را با تمام نقصهایشان بپذیریم!
دنیا محل جنگ نیست محل پذیرش است !
پذیرش تفاوت ها و نقص ها !
و گاهی این پذیرش انقدر سخت میشود که بسیاری از ادمها ترجیح میدهند بجنگند تا مجبور به تحمل پذیرش نشوند .
به هر حال در بسیاری از ما ، خشمگین بودن راحت ترین راه حل است چون در خشم خیلی لازم نیست چیزی را بپذیریم و در حمله کردن خیلی لازم نیست منطقی به نظر برسیم !
تکرار میکنم چون در خشم خیلی لازم نیست چیزی را بپذیریم و لازم نیست منطقی به نظر برسیم!
در خشم حواس خودمان و ادم رو به رویمان را پرت میکنیم . او با خشم و حمله ی ما عقب میکشد و ما دور میشویم از خودمان و نقطه ضعفی که آن ادم فشار داده است.
خشم که همیشه فریاد و فحش نیست! خشم میتواند نامرئی وارد شود.
اینکه در دام ثابت کردنی دائم گیر میکنیم و قرار است حرف ما درست باشد و دیگران کمتر بفهمند.
اینکه قرار است دیگران همیشه مقصر داستان باشند و ما مسئولیتی داریم که به آنها ثابت کنیم اشتباه میکنند!
اینکه حتما دیگران متوجه شوند که چقدر ما بهتر و تواناتر و بزرگتریم !!
ثابت کردن ها ، رابطه ها را ارام ارام از بین خواهد برد . اینها جنگهایی نامرئی هستند که پایه های رابطه های ما را سست خواهند کرد .
پذیرش انچه که اتفاق افتاده و انچه که در جریان است ما را به خودمان و نقطه ضعف های درونی مان نزدیک تر میکند و این نزدیکی در نهایت قلب ما را برای پذیرش نقص های دیگران بزرگتر خواهد کرد .
خشمگین بودن همیشه راحت ترین راه بوده و خواهد بود .
این یک تکامل ژنتیکی ست در ما انسانها .
اما آانهایی که راحت ترین راهها را نرفتند ما را با مسیرهای دیگری اشنا کردند . با مسیرهایی که بخش دیگری از انسان بودن را به ما نشان داد !
آنها به ما نشان دادند که ما به دنیا نیامده ایم که بجنگیم ، بلکه به دنیا امده ایم که تمام تفاوتها را در اغوش بگیریم و بپذیریم .
۴.۸k
۰۵ دی ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.