نگرانم

نگرانم !
برای روزهایی که می آیند
تا از تو تاوان بگیرند و تو را مجازات کنند!

نگرانم!
برای پشیمانی ات، زمانی که هیچ سودی ندارد!

نگرانم!
برای عذاب وجدانت، که تو را به دار می کشد وُ می کُشد!

روزگاری رنج تو رنجم بود
اما روزها خواهند گذشت...

و تو
آری تو

آنچه را به من بخشیدی
از دست دیگری باز پس خواهی گرفت!
و آنچه که من به تو بخشیدم، هیچگاه نخواهی یافت!

اسم تو، صورت تو، و یاد تو
تنها این چیز ها را بخاطر من می آورد:
دروغ و دورویی و ذلت ...

عزیزم!
تو یک دوست را از دست دادی ... !
.
.

"عادل دانتیسم"