تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی

تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی …
اندوه بزرگی ست ، زمانی که نباشی

آه از نفس پاک تو و صبح نشابور …
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی

پلکی بزن ای مخزن اسرار ، که هر بار …
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

ای باد سبک سار ، مرا بگذر و بگذار …
هشدار ! ، که آرامش ما را نخراشی

هرگز به تو دستم نرسد ، ماه بلندم ! …
اندوه بزرگی ست ، چه باشی چه نباشی


شاعر ： علیرضا بدیع .