آن شعله که از ددنت افتاد به جانم

آن شعله که از ديدنت افتاد به جانم
آتش زدہ بر جسم و تن و روح و روانم

بيتابيِ مـــــن حس غريب الوقَعي بود
من عاجـــــزم از گفتن اين حسِ عيانم

آن تيـــــر نگاهت بہ بلا کــــرد گرفتار
تاثيـــــرِ نگاهم شدہ حالا به زيـــــانم

آتش به دلم ميکشد اکنـــــــــون زبانه
نام تـــــــو شدہ ذکر شب و وردِ زبانم

تو همچو غزالي ومنم مست شکارت
هموارہ من از جَستن آهــــــو نگرانم

صيادم و استـــاد شکارم ولي انــــگار
خود صيـــــــدِ شکارِ دلِ صياد جوانم

غوغاي عجيبي دل من دارد ازين عشق
اين عشـــق که آتش زدہ بر کلّ جهــانم

شيرينِ من، اينگونه به من لطف نکن تا
با کندنِ کوهي شب و روزم گــــــذرانم

از دامِ سلاطيــــن هوسبـــــاز حذر کن
از حيله و نيـــرنگ سلاطين بِــــرهانم

مجنون شدم و سخت گرفتار بلايم
يارب بہ درِ خانه ي ليــــــلي برسانم