حضور تو

حضور تو
دریا را به باریدن کشاند
و
آسمان را به زمین
نمیدانم چه هستی
معجزه یا افسانه
و
یا شعری در مـن
که چون گرده ی گل در آغوش نسیم آرام گرفته
تنها میدانم
تـو
خود من هستی با تمام دیوانگی ام ...