تنهایی ها عمیقند، آشیانه ی کوچکم! تو در خاموشی هایم میدرخشی در آتش و روشنی می درخشی و من آنقدر دوستت دارم که فراموش می کنم زندگی با بلعیدن زندگان است تنها که ادامه دارد.
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.