خیــــــــره به مــــــــردم نشسته ام...! تنهـــای تنهـــ

خیــــــــره به مــــــــردم نشسته ام...! تنهـــای تنهـــا...!
نــــه کسی حــــــالـــم را میپرسد...! .
نـــــه کسی هـــــــوایم را دارد...!
عیـــــب نــــدارد... بـــــه ایـــن زنــــدگــی عـــــادت کــــــرده ام... .
آشـــــناهایم:غــــریــبه هایی هـــــســـتند... کــــه تنها اسمشان را میدانم...!
میخندم...! .
ساده میگیرم...! .
ساده میگذرم...! .
با هرسازے میرقصم...! .
نـﮧ اینکـﮧ شادم و از هفت دولت آزاد...! نه...! .
مدتے طولانی شکستم ؛ زمین خوردم ...؛ زجر کشیدم و گریـﮧ کردم...! .
وحالا براے زنده ماندن ، خود رابـﮧ کوچه علی چپ زده ام ...! .
روحم بزرگ نیست...! دردم عمیق است...! .
میخندم تا جای زخمهایم را نبینی...!
.