بگذار

‍ بگذار
شانه ی کوچک من بشود
پهن ترین
مامن آرامشت
هرم نفس هایت
مماس شود
برگونه های یخ زده ام
و حریر نازک موهایم
بازیچه ی انگشتان مردانه ات

آغوش تو
گدازه ای که
قندیل های ظریف تن مرا به بهار
آشتی میدهد
بگذار در هیجانی ژرف،
حاصل از داشتنت
جان را شستشو دهم