سواد بوسه ندارم دهاتی است لبم

سواد بوسه ندارم، دهاتی است لبم 
خودت بچش! نمکت را بریز بر رطبم 

پری که گمشده دنبال باد می گردد
من فلک زده اما به جستجوی شبم 

شبی که شعله ی بوسه شویم سرتاپا
به ذره ذره ات آتش زند وجب وجبم

حواس پنجره تاریک رو گرفتن توست
بکن عیادتی ای ماه!از هوای تبم 

معطر است به داغ تو بازوان من، آه
در انتظار تو (تبت یدا ابی لهبم )