قدم می زنم

قدم می زنم...
پاهایم در شن ها دفن می شوند
قطرات آب با باد هم بازی شده و صدف ها را به من هدیه می دهند
و وقتی که ماهی ها و مرغ های دریایی بازی مرگ می کنند،
پاهای من در دریا آرامشی می گیرند که در یک نقطه از جهان هم نیست!
خورشید به دریا حسودی می کند و رنگش قرمز می شود
آسمان هم بند های باران را آویزان می کند
ای دریا شعرهایت را روی ماسه حک کن تا آب شورت، شعرها را جلا بخشد

#مهرسا_احمدیان