در ایران باستان به جای کلمات آقا و خانم که ریشه مغولی دارند به مرد و زن میگفتند "مهربان" و "مهر بانو" ،مهربان به معنی نگهبان و مهربانو یعنی کسیکه مهر خلق می کند!