خوشوم یا مار بزنم مین غریبی

خوشوم یا مار بزنم مین غریبی
خوت بیای بالاسرم سیم بگریوی
پاک کنم ارساته با دست سردم
بت بگم دیر اومدی دورت بگردم
سر بنم من بغلت،غریب نمیرم
نتروم من بی کسی،بی تو بمیروم
یه شویی تادم صبح، هی ایزنم پیت
ره دیر، شهرغریب، جا نیگرم سیت
مو دلم نازکتره ز پوس گندم
تو عزیز دلمی تا وقت مرگم
سیت بسازم کپری وا برگ ریواس
سایبونش از چویل، هر جا دلت خواس