یه جا نوشته بود:«فراموش کردن کسی که دوسش داری مثل حل شدن قندی میمونه که تو چای انداختی؛ درسته که اون قند حل میشه و دیده نمیشه ولی برای همیشه مزهی اون چای رو عوض کرده..»و این درست ترین تعریفی بود که راجب فراموشی شنیده بودم❤