کفر و دین وایمان

کفر و دین ایمان
بسیاری می پندارند که کفر همان بی دینی یا ضدّیّت با دین است درحالیکه این جاهلیت است . دین اکثر مردمان در حین عبادات و رعایت شریعت ها ، همانا کفر است . دین کفر دین عاریه ای و موروثی و تاریخی و عرفی – اجتماعی است که عموماً خداوند را در جائی بسیار دور یعنی در پشت بام آسمان می خواند و این معنا در قرآن مذکور است که کافران خداوند را در جائی بسیار بعید می خوانند.
و امّا دین ایمان ، دین خودی است که بواسطۀ تجربه و تعقّل و معرفت نفس و در ارتباط با یک امام هدایت در دل پدید  می آید و خداوند را در دل می یابد و می خواند و نه در آسمان . یک مؤمن دین را بواسطۀ عقلانیّت و معرفت نفس در می یابد نه بواسطۀ وراثت و تقلید و فرهنگ و مصلحت و سیاست .
دین کفر دین بیخودی و جنون و از خودبیگانگی است زیرا خود ِخود انسان خداست و تا خداوند در دل خویشتن درک نشود انسان بیخود و مجنون و مسخ شده و منزلگاه اجنّه و شیاطین و خنّاس و وسواس ناس است و از نزد خودش هیچ احساس وجودی ندارد و وجودش را در غیر خویش می یابد و این همان عرصۀ جنون بشر است همانطور که در قرآن می خوانیم که اکثر مردمان که می پندارند که خدا را می پرستند در واقع اجنّه را می خوانند .
دین ایمان محصول خودشناسی است و تحت تربیت یک امام زنده و پیر طریقت رخ می نماید و دین باطنی است .
تألیف:«استاد علی اکبر خانجانی»
از کتاب دائرةالمعارف عرفانی جلد دوم