🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهاردهم
#بخش_سوم
بہ سمت بهنام برمیگردم و میگویم:پس لطفا بہ بابا بگید من اومدم!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:چشم.
میخواهم از مغازہ خارج شوم ڪہ صداے زنگ موبایلِ مادرم مے آید،با عجلہ موبایل را از جیبِ مانتویم درمے آورم:بلہ!
_الو ڪبڪِ من ڪجایے؟!
صداے نوراست،با حرص میگویم:تا دیروز فنچ و گنجشڪ بودم امروز شدم ڪبڪ؟! چہ اصرارے دارے منو بہ خانوادہ ے پرندگان ربط بدے؟!
رو بہ بهنام میگویم:خدافظ.
نورا_هان؟!
_با تو نیستم!
از مغازہ خارج میشوم.
_پارچہ ها رو گرفتے؟
بہ سمتِ در خروجے قدم برمیدارم:نہ! مثل اینڪہ نیاوردن!
_هنوز تو پاساژے؟
مے ایستم:آرہ چطور؟!
_دارم میام اون ورا،همونجا بمون!
دوبارہ حرکت میڪنم:تو پاساژ نمیتونم بمونم.
بلند میگوید:وا چرا؟!
نگاهے بہ اطرافم مے اندازم و دستم را جلوے دهانم و موبایل میگیرم:ببین اینا ڪہ دیروز اومدن خواستگارے؟
_خب خب!
_پسرشون این وراس.
با هیجان بیشتر میگوید:خب خب تر!
_منو دید منم اونو دیدم...
اجازہ نمیدهد حرفم را ڪامل ڪنم:خب خب تر ترین!
_اِ بذار بگم! شاید فڪ ڪنہ من از این دختراے ندید بدیدم بخاطرہ این پسرہ موندم.
_نمیتونے برے یہ جایے همون نزدیڪیا؟!
از پاساژ خارج میشوم،مردد میگویم:یہ ڪافے شاپ این نزدیڪیا هَس،تو ڪوچہ ے رو بہ روے پاساژ ڪہ بن بستہ!
_اے بلا توام بلدیا! برو همونجا تا بیام حسابتو بذارم ڪف دستت.
با خندہ میگویم:باشہ فعلا!
_فعلا!
قطع میڪنم و موبایل را دوبارہ داخلِ جیبم میگذارم،از خیابان میگذرم و بہ سمت ڪافے شاپے ڪہ قبلا تنها آمدم میروم.
برعڪس پاساژ این سمت خلوت است،از پشت شیشہ نگاهے بہ داخل مے اندازم.
محیطش بد نیست!
وارد میشوم،دو پسر پشت یڪ میز نشستہ اند،با تعجب نگاهم میڪنند.
نگاهم را ازشان میگیرم،یڪے شان از قصد با صداے نسبتا بلند میگوید:مگہ این گونہ پیچام از این چیزا بلدن؟!
دیگرے با طعنہ پاسخ میدهد:داداش مگہ نشنیدے میگن هر چے عشقیہ زیر چادر مشڪیہ؟!
دستم را محڪم مشت میڪنم تا با این ها دهان بہ دهان نشوم.
_مثلا مظلومہ زبون ندارہ!
خونسرد بہ سمتشان برمیگردم:دارم،تو ارزش ندارے ڪہ بخاطرہ ت حرڪت ڪنہ!
بے توجہ پشت میزے مے نشینم،نگاہ متعجب و بدِ یڪ عدہ ڪمے آزارم میدهد.
دستم را زیر چانہ ام میگذارم تا رو بہ رویم را تماشا ڪنم ڪہ با دیدن ڪسے ڪہ پشت میز رو بہ رویے ام نشستہ شوڪہ میشوم!
هادے عسگرے ڪنارِ یڪ دختر!
لعنت میفرستم بہ این تصادف...
میخواهم نگاهم را ازش بگیرم ڪہ چشم در چشم میشویم!
حالت چهرہ اش عوض میشود،انگار جا خوردہ...
من هم مثلِ احمق ها بہ چشمانش زل میزنم!
آب دهانم را قورت میدهم و سرم را پایین مے اندازم.
جو برایم سنگین میشود،نڪند پیش خودش بگوید دارم تعقیبش میڪنم؟!
صداے ملوسِ دخترڪ بہ گوشم میرسد:هادے حواست بہ منہ؟
و صداے من من ڪنان هادی:آ...آرہ!
با خودم میگویم"حقِ قضاوت ندارے لابد آشنایے چیزشہ! اصلا شاید خواهرشه"
و انگار ڪسے قلقلڪم میدهم:اگہ خواهرش نباشہ چے؟!
پاسخ میدهم:با این آتو میتونم از خواستگارے احتمالے بعدے جلوگیرے ڪنم مخصوصا اگہ نورام بیاد!"
صداے دخترڪ با خندہ ملوس تر میشود:ڪجا رو نگا میڪنے؟!
لبم را بہ دندان میگیرم و دوبارہ سرم را بلند میڪنم،هم زمان دخترڪ صورتش را بہ سمتِ من برمیگرداند!
اولین چیزے ڪہ جلب توجہ میڪند چشمان آبے خوشرنگش هستند!
صورت سفیدش زیاد آرایش ندارد،ڪمے رژ لبِ صورتے زدہ و یڪ خطِ چشم سادہ!
ابروهاے مشڪے اش را پهن برداشتہ و تڪہ اے از موهاے مشڪے رنگش را یڪ طرفہ از زیر روسرے بیرون دادہ.
اولین چیزے ڪہ با دیدن صورتش میتوانے بگویے این است ڪہ صورت سفیدش با آن چشم هاے آبے و ابرو و موے مشڪے چقدر زیباست،خوش سلیقہ هم هست ڪہ تیپ تمام مشڪے سادہ اش خیلے شیڪ است!
و بیشتر از همہ ے این ها هیچ شباهتے بہ هادے عسگرے و خانوادہ اش ندارد...
پس درست حدس زدہ بودم،هادے دلش جاے دیگر است!
همینجا رو بہ رویم!
پیشِ دخترے ڪہ هیچ شباهتے بہ خانوادہ اش و من ندارد!
من نمیتوانستم موردِ پسندش باشم...
انگار یڪ نقطہ ے اشتراڪ داشتیم!
با صحنہ ے پیش رویم او شبیہ من نبود...
من شبیہ او نبودم...
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
•○●
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهاردهم
#بخش_سوم
بہ سمت بهنام برمیگردم و میگویم:پس لطفا بہ بابا بگید من اومدم!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:چشم.
میخواهم از مغازہ خارج شوم ڪہ صداے زنگ موبایلِ مادرم مے آید،با عجلہ موبایل را از جیبِ مانتویم درمے آورم:بلہ!
_الو ڪبڪِ من ڪجایے؟!
صداے نوراست،با حرص میگویم:تا دیروز فنچ و گنجشڪ بودم امروز شدم ڪبڪ؟! چہ اصرارے دارے منو بہ خانوادہ ے پرندگان ربط بدے؟!
رو بہ بهنام میگویم:خدافظ.
نورا_هان؟!
_با تو نیستم!
از مغازہ خارج میشوم.
_پارچہ ها رو گرفتے؟
بہ سمتِ در خروجے قدم برمیدارم:نہ! مثل اینڪہ نیاوردن!
_هنوز تو پاساژے؟
مے ایستم:آرہ چطور؟!
_دارم میام اون ورا،همونجا بمون!
دوبارہ حرکت میڪنم:تو پاساژ نمیتونم بمونم.
بلند میگوید:وا چرا؟!
نگاهے بہ اطرافم مے اندازم و دستم را جلوے دهانم و موبایل میگیرم:ببین اینا ڪہ دیروز اومدن خواستگارے؟
_خب خب!
_پسرشون این وراس.
با هیجان بیشتر میگوید:خب خب تر!
_منو دید منم اونو دیدم...
اجازہ نمیدهد حرفم را ڪامل ڪنم:خب خب تر ترین!
_اِ بذار بگم! شاید فڪ ڪنہ من از این دختراے ندید بدیدم بخاطرہ این پسرہ موندم.
_نمیتونے برے یہ جایے همون نزدیڪیا؟!
از پاساژ خارج میشوم،مردد میگویم:یہ ڪافے شاپ این نزدیڪیا هَس،تو ڪوچہ ے رو بہ روے پاساژ ڪہ بن بستہ!
_اے بلا توام بلدیا! برو همونجا تا بیام حسابتو بذارم ڪف دستت.
با خندہ میگویم:باشہ فعلا!
_فعلا!
قطع میڪنم و موبایل را دوبارہ داخلِ جیبم میگذارم،از خیابان میگذرم و بہ سمت ڪافے شاپے ڪہ قبلا تنها آمدم میروم.
برعڪس پاساژ این سمت خلوت است،از پشت شیشہ نگاهے بہ داخل مے اندازم.
محیطش بد نیست!
وارد میشوم،دو پسر پشت یڪ میز نشستہ اند،با تعجب نگاهم میڪنند.
نگاهم را ازشان میگیرم،یڪے شان از قصد با صداے نسبتا بلند میگوید:مگہ این گونہ پیچام از این چیزا بلدن؟!
دیگرے با طعنہ پاسخ میدهد:داداش مگہ نشنیدے میگن هر چے عشقیہ زیر چادر مشڪیہ؟!
دستم را محڪم مشت میڪنم تا با این ها دهان بہ دهان نشوم.
_مثلا مظلومہ زبون ندارہ!
خونسرد بہ سمتشان برمیگردم:دارم،تو ارزش ندارے ڪہ بخاطرہ ت حرڪت ڪنہ!
بے توجہ پشت میزے مے نشینم،نگاہ متعجب و بدِ یڪ عدہ ڪمے آزارم میدهد.
دستم را زیر چانہ ام میگذارم تا رو بہ رویم را تماشا ڪنم ڪہ با دیدن ڪسے ڪہ پشت میز رو بہ رویے ام نشستہ شوڪہ میشوم!
هادے عسگرے ڪنارِ یڪ دختر!
لعنت میفرستم بہ این تصادف...
میخواهم نگاهم را ازش بگیرم ڪہ چشم در چشم میشویم!
حالت چهرہ اش عوض میشود،انگار جا خوردہ...
من هم مثلِ احمق ها بہ چشمانش زل میزنم!
آب دهانم را قورت میدهم و سرم را پایین مے اندازم.
جو برایم سنگین میشود،نڪند پیش خودش بگوید دارم تعقیبش میڪنم؟!
صداے ملوسِ دخترڪ بہ گوشم میرسد:هادے حواست بہ منہ؟
و صداے من من ڪنان هادی:آ...آرہ!
با خودم میگویم"حقِ قضاوت ندارے لابد آشنایے چیزشہ! اصلا شاید خواهرشه"
و انگار ڪسے قلقلڪم میدهم:اگہ خواهرش نباشہ چے؟!
پاسخ میدهم:با این آتو میتونم از خواستگارے احتمالے بعدے جلوگیرے ڪنم مخصوصا اگہ نورام بیاد!"
صداے دخترڪ با خندہ ملوس تر میشود:ڪجا رو نگا میڪنے؟!
لبم را بہ دندان میگیرم و دوبارہ سرم را بلند میڪنم،هم زمان دخترڪ صورتش را بہ سمتِ من برمیگرداند!
اولین چیزے ڪہ جلب توجہ میڪند چشمان آبے خوشرنگش هستند!
صورت سفیدش زیاد آرایش ندارد،ڪمے رژ لبِ صورتے زدہ و یڪ خطِ چشم سادہ!
ابروهاے مشڪے اش را پهن برداشتہ و تڪہ اے از موهاے مشڪے رنگش را یڪ طرفہ از زیر روسرے بیرون دادہ.
اولین چیزے ڪہ با دیدن صورتش میتوانے بگویے این است ڪہ صورت سفیدش با آن چشم هاے آبے و ابرو و موے مشڪے چقدر زیباست،خوش سلیقہ هم هست ڪہ تیپ تمام مشڪے سادہ اش خیلے شیڪ است!
و بیشتر از همہ ے این ها هیچ شباهتے بہ هادے عسگرے و خانوادہ اش ندارد...
پس درست حدس زدہ بودم،هادے دلش جاے دیگر است!
همینجا رو بہ رویم!
پیشِ دخترے ڪہ هیچ شباهتے بہ خانوادہ اش و من ندارد!
من نمیتوانستم موردِ پسندش باشم...
انگار یڪ نقطہ ے اشتراڪ داشتیم!
با صحنہ ے پیش رویم او شبیہ من نبود...
من شبیہ او نبودم...
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
•○●
۳.۳k
۱۰ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.