حاجیجان شما که رفتید حرامیها گمان کردند این خیمه علمد

*حاجی‌جان! شما که رفتید حرامی‌ها گمان کردند این خیمه علمدار ندارد. گفتند حالا که عباسشان نیست، دلشان می‌لرزد، خیمه‌‌ی آن‌ها را آتش می‌زنیم، می‌کُشیم و تصاحب می‌کنیم. حرامی‌ها نمی‌دانستند که سایه‌ی شما بیشتر از همیشه روی سر خیمه هست. حرامی‌ها نمی‌دانستند که افکار و عقاید بلندتان هیچ‌گاه ترور نمی‌شود. حرامی‌ها نمی‌دانستند که شما در دلمان تکثیر می‌شوید و کسی حریف این همه حاج قاسم نمی‌شود. حرامی‌ها گول گردن کلفتشان را خوردند، گول دل‌های سیاه و پلیدشان را خوردند. قسم به قطره‌قطره‌ی پاک‌ترین عنصر جهان، خون شهیدان، حرامی‌ها را دور حرممان دفن می‌کنیم تا تعفنِ ذات پلیدشان جهانمان را نجس نکند.
سلاممان را به اماممان برسان و بگو سرمان به نامش، به نام پاک حسین، همیشه بلند است.