دروغگوئی

دروغگوئی بعنوان تنها عامل منهدم کننده رابطه زناشوئی با هیچ کار دیگری قابل جبران نیست:

صدقه ، دعا ، خیرات و حتی‌ جانفشانی و ایثار مالی در رابطه با همسر.

دروغگوئی را فقط و فقط می توان با راستگوئی جبران نمود آنهم راستگوئی در رابطه با همان دروغ خاص.

زیرا انسان دروغگو مقدس ترین حق زناشوئی یعنی "اعتماد" را نابود کرده است و عالیترین و حیاتی ترین حق همسر خود را تباه نموده است و بایستی این حق را به وی بازگرداند و خداوند طبق کلام خودش چنین گناهی را به هیچ طریقی نمی بخشد زیرا این حق الناس است و بایستی حق مردم به مردم اعاده شود.

مثل کسی که مال دیگری را غصب نموده و ثروتمند و بی‌نیاز شده است و حالا بخواهد به درگاه خدا توبه نماید و انتظار بخشش داشته باشد.

از عدالت خدا به درور است که چنین توبه ای را بپذیرد.
این دزد اول بایستی مال صاحبش را به او برگرداند و از صاحبش طلب مغفرت نماید و سپس به درگاه خدا توبه کند تا خدا هم او را عفو کند و در زندگی زناشوئی چه حق و ارزشی و کالائی حیاتی تر از اعتماد وجود دارد.

کسی که این کار را دزدیده و نابود کرده بایستی آنرا از طریق راستگوئی و اعتراف و توبه در نزد همسرش به او برگرداند وگرنه محال است که خداوند وی را عفو کند و از عذاب دنیا و آخرت بر کنار دارد.

ادامه مطلب را در
کتاب کندوکاوی در اصول جلد دوم
تألیف استاد علی اکبر خانجانی