در ثانیه ، صد مرتبه میزد ضربانت

در ثانیه ، صد مرتبه میزد ضربانت
تا شد دل و جانم به فدای دل و جانت

فهمیده ام از قطره ی اشکی که تو داری
بالاست به اندازه ی عشقت،  هیجانت

زد گردن احساس مرا ، با لب تیزش
-احسنت به شمشیر دو ابروی کمانت-

تقصیر انار است - انار لب سرخت -
میچرخد اگر چشم ترم ، دور دهانت

زنجیر شد و دست مرا بست به پایم
زنجیره ی پرپیچ و خم زلف جوانت

یک لحظه جهان را لب چشمان تو دیدم
- در مردمک چشم تو پیداست جهانت -

از سینه ام... از طرز غزل گفتنم انگار...
نیمای دگر ساخته جنس جریانت

ای مزرعه ی عاشقی! ای خوشه ی گندم!
یک لقمه به من لطف کن از سفره ی نانت