هیچ چیز نمیتواند جای بابا داشتن را پر کند...
هیچ چیز نمیتواند جای #بابا داشتن را پر کند...
هیچ چیز...
نه هیچ سهمیه ای نه هیچ پولی...
هیچ چیز نمیتواند برای یک #دختر بچه لذت بخش تر از آغوش گرم پدرش و نوازش های مهربانانه او باشد...
هیچ چیز لذت یک "بابایییی" گفتن را ندارد...
هیچ چیز لذت لوس شدن برای بابا را ندارد...
هیچ چیز برای یک پسر بچه لذت بخش تر از کشتی گرفتن یا فوتبال بازی کردن با بابایش نیست...
رفتن تا سر کوچه با بابا و خرید کردن....
یا تا مدرسه رفتن با بابا...
هیچ چیز حسرت یک پارک رفتن با بابا را کم نمیکند...
حسرت پول توجیبی گرفتن از او....
حسرت لبخند او...
حضورش در خانه...
حتی حسرت اخم و دعواهایش....
هیچ چیز نمیتواند حسرت کادو خریدن برای #روز_پدر یک دختر نوجوان را کم کند...
دختری که هیچ وقت نتوانسته لذت #کادو دادن به پدرش را تجربه کند...
هیچ چیز نمیتواند جای تشویق های یک پدر را برای یک پسر نوجوان پر کند ...
هیچ چیز نمیتواند برای یک پسر نوجوان غرورآفرین تر از اعتماد و تایید پدرش باشد...
هیچ چیز مثل یک پدر نمیتواند برای یک تازه داماد تکیه گاه و پشت و پناه باشد...
هیچ چیز نمیتواند حسرت و غم نبودن پدر سر سفره عقد یک تازه #عروس را کم کند...حسرت اجازه گرفتن برای "بله" گفتن...
هیچ چیز نمیتواند نگرانی و مسئولیت یک مادر جوان را برای سالم بزرگ کردن پسر و دخترش در این زمانه سخت و سنگ دل را کم کند...
مادری که باید با خواسته ها و نیازهای زنانه و لطیفش برای همیشه خداحافظی کند...
و مثل یک مرد محکم بشود...
هیچ چیز نمیتواند ...
نه هیچ سهمیه ای نه هیچ پولی... نمیتواند جای "همیشه خالی" بابا را در شادی ها و غم های یک خانواده کم کند....
هیچ کدام از ما نمیتوانیم حتی تصور کنیم جان پدرمان را با چیزی دیگری عوض کنیم و جایش مثلا سهمیه یا پول بگیریم!!!میتوانیم؟؟
ما تا ابد...
تا همیشه تاریخ مدیون شهدا و خانواده های آنها هستیم!!!
مدیون همسران صبور و مادران و پدران دل شکسته شهدا...
و مدیون فرزندان آنها هستیم...
کمی انصاف داشته باشیم...همین.
یه قدم تا خدا ↓ ↓ ↓
https://telegram.me/ye_qadam_ta_khoda
هیچ چیز...
نه هیچ سهمیه ای نه هیچ پولی...
هیچ چیز نمیتواند برای یک #دختر بچه لذت بخش تر از آغوش گرم پدرش و نوازش های مهربانانه او باشد...
هیچ چیز لذت یک "بابایییی" گفتن را ندارد...
هیچ چیز لذت لوس شدن برای بابا را ندارد...
هیچ چیز برای یک پسر بچه لذت بخش تر از کشتی گرفتن یا فوتبال بازی کردن با بابایش نیست...
رفتن تا سر کوچه با بابا و خرید کردن....
یا تا مدرسه رفتن با بابا...
هیچ چیز حسرت یک پارک رفتن با بابا را کم نمیکند...
حسرت پول توجیبی گرفتن از او....
حسرت لبخند او...
حضورش در خانه...
حتی حسرت اخم و دعواهایش....
هیچ چیز نمیتواند حسرت کادو خریدن برای #روز_پدر یک دختر نوجوان را کم کند...
دختری که هیچ وقت نتوانسته لذت #کادو دادن به پدرش را تجربه کند...
هیچ چیز نمیتواند جای تشویق های یک پدر را برای یک پسر نوجوان پر کند ...
هیچ چیز نمیتواند برای یک پسر نوجوان غرورآفرین تر از اعتماد و تایید پدرش باشد...
هیچ چیز مثل یک پدر نمیتواند برای یک تازه داماد تکیه گاه و پشت و پناه باشد...
هیچ چیز نمیتواند حسرت و غم نبودن پدر سر سفره عقد یک تازه #عروس را کم کند...حسرت اجازه گرفتن برای "بله" گفتن...
هیچ چیز نمیتواند نگرانی و مسئولیت یک مادر جوان را برای سالم بزرگ کردن پسر و دخترش در این زمانه سخت و سنگ دل را کم کند...
مادری که باید با خواسته ها و نیازهای زنانه و لطیفش برای همیشه خداحافظی کند...
و مثل یک مرد محکم بشود...
هیچ چیز نمیتواند ...
نه هیچ سهمیه ای نه هیچ پولی... نمیتواند جای "همیشه خالی" بابا را در شادی ها و غم های یک خانواده کم کند....
هیچ کدام از ما نمیتوانیم حتی تصور کنیم جان پدرمان را با چیزی دیگری عوض کنیم و جایش مثلا سهمیه یا پول بگیریم!!!میتوانیم؟؟
ما تا ابد...
تا همیشه تاریخ مدیون شهدا و خانواده های آنها هستیم!!!
مدیون همسران صبور و مادران و پدران دل شکسته شهدا...
و مدیون فرزندان آنها هستیم...
کمی انصاف داشته باشیم...همین.
یه قدم تا خدا ↓ ↓ ↓
https://telegram.me/ye_qadam_ta_khoda
۲.۸k
۰۱ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.