پارت دوم
پارت دوم
از جاده برای امام زمان تا دعا برای احمدینژاد
محمود احمدینژاد کم درباره امام زمان سخن نگفته است. سخنانی که در ابتدا برخی را بهوجد آورد. از زمان حضور احمدینژاد در شهرداری تهران زمزمههایی به گوش میرسید که اسفندیار رحیممشایی طرح احداث بزرگراه برای امام زمان از مکه تا جمکران و از آنجا تا مشهد را ارائه داده است. آیتالله مصباحیزدی، امام زمان را مشغول دعا برای احمدینژاد ترسیم کرد. رئیس دولت محبوب اصولگرایان، هدفمندکردن یارانهها را طرح امام زمان(عج) نامید و هوگو چاوز را نیز فردی معرفی کرد که به امام زمان باور داشت و منتظر ظهور امام عصر بود. حتی مدعی شد چاوز با ظهور امام زمان مجددا رجعت خواهد کرد. حجتالاسلام قاسم روانبخش، روحانی نزدیک به مصباحیزدی نامه احمدینژاد به رئیسجمهور آمریکا را به نامه پیامبر تشبیه کرد و گفت: «پاسخندادن به نامه یا حتی بیادبی آنها به آن، از شخصیت نویسنده نمیکاهد؛ بلکه اعتبار مخاطبِ نامه را کاهش میدهد؛ چنانکه پارهشدن نامه پیامبر اعظم توسط خسرو پرویز، چیزی از اعتبار او نکاست و خسرو پرویز را برای همیشه تاریخ، سرافکنده کرد». حجتالاسلام سقایبیریا، از اعضای جبهه پایداری و مشاور اسبق رئیس دولت نهم در امور روحانیت در مورد جایگاه احمدینژاد در کشورهای غربی گفت: «در سفر شانگهای، خانمهای هندو آمدند و با دستمالیدن بر شیشه اتومبیل رئیسجمهور، خواستند خودشان را متبرک کنند».
پس از انتشار «سیدی» موسوم به «ظهور نزدیک است» که منتسب به یاران و نزدیکان احمدینژاد بود، تفاسیر و انتقادات به آن شدت گرفت. بر اساس آنچه در روایات و احادیث شیعه درباره ظهور موعود آمده است، «شعیب بن صالح» جوانی گندمگون و لاغر و با ظاهری نهچندان زیباست که دارای محاسنی کمپشت بوده است و در آخرالزمان سردار سیدخراسانی خواهد شد. جریانی که آن سیدی را تهیه و توزیع کردند در یادداشتها و مطالبی اصرار داشتند که محمود احمدینژاد همان شعیب بن صالح است و با انتقاد از دولتهای سازندگی و اصلاحات، تحلیل کردند که ١٦ سال رهبری نظام با آن دولتها مشکل داشته و در ادامه اینطور استدلال میکردند: «سیدخراسانی در ابتدا بهواسطه عدم فرمانبردای یاران خود غریب و تنها و ضعیف است… اما با آمدن دکتر احمدینژاد، شعیب قهرمان، سیدخراسانی هم از غربت درآمد و این همان پایینآمدن از کوه تنهایی و غربت باعزت و شکوه است».
از جاده برای امام زمان تا دعا برای احمدینژاد
محمود احمدینژاد کم درباره امام زمان سخن نگفته است. سخنانی که در ابتدا برخی را بهوجد آورد. از زمان حضور احمدینژاد در شهرداری تهران زمزمههایی به گوش میرسید که اسفندیار رحیممشایی طرح احداث بزرگراه برای امام زمان از مکه تا جمکران و از آنجا تا مشهد را ارائه داده است. آیتالله مصباحیزدی، امام زمان را مشغول دعا برای احمدینژاد ترسیم کرد. رئیس دولت محبوب اصولگرایان، هدفمندکردن یارانهها را طرح امام زمان(عج) نامید و هوگو چاوز را نیز فردی معرفی کرد که به امام زمان باور داشت و منتظر ظهور امام عصر بود. حتی مدعی شد چاوز با ظهور امام زمان مجددا رجعت خواهد کرد. حجتالاسلام قاسم روانبخش، روحانی نزدیک به مصباحیزدی نامه احمدینژاد به رئیسجمهور آمریکا را به نامه پیامبر تشبیه کرد و گفت: «پاسخندادن به نامه یا حتی بیادبی آنها به آن، از شخصیت نویسنده نمیکاهد؛ بلکه اعتبار مخاطبِ نامه را کاهش میدهد؛ چنانکه پارهشدن نامه پیامبر اعظم توسط خسرو پرویز، چیزی از اعتبار او نکاست و خسرو پرویز را برای همیشه تاریخ، سرافکنده کرد». حجتالاسلام سقایبیریا، از اعضای جبهه پایداری و مشاور اسبق رئیس دولت نهم در امور روحانیت در مورد جایگاه احمدینژاد در کشورهای غربی گفت: «در سفر شانگهای، خانمهای هندو آمدند و با دستمالیدن بر شیشه اتومبیل رئیسجمهور، خواستند خودشان را متبرک کنند».
پس از انتشار «سیدی» موسوم به «ظهور نزدیک است» که منتسب به یاران و نزدیکان احمدینژاد بود، تفاسیر و انتقادات به آن شدت گرفت. بر اساس آنچه در روایات و احادیث شیعه درباره ظهور موعود آمده است، «شعیب بن صالح» جوانی گندمگون و لاغر و با ظاهری نهچندان زیباست که دارای محاسنی کمپشت بوده است و در آخرالزمان سردار سیدخراسانی خواهد شد. جریانی که آن سیدی را تهیه و توزیع کردند در یادداشتها و مطالبی اصرار داشتند که محمود احمدینژاد همان شعیب بن صالح است و با انتقاد از دولتهای سازندگی و اصلاحات، تحلیل کردند که ١٦ سال رهبری نظام با آن دولتها مشکل داشته و در ادامه اینطور استدلال میکردند: «سیدخراسانی در ابتدا بهواسطه عدم فرمانبردای یاران خود غریب و تنها و ضعیف است… اما با آمدن دکتر احمدینژاد، شعیب قهرمان، سیدخراسانی هم از غربت درآمد و این همان پایینآمدن از کوه تنهایی و غربت باعزت و شکوه است».
- ۴۳۱
- ۰۷ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط