گاهی به نقطه ای از زندگی می رسی که طاقتت به معنیِ واقعی،

گاهی به نقطه‌ای از زندگی می‌رسی که طاقتت به معنیِ واقعی، طاق می‌شود.
برای غمگین بودنت هزار دلیل موجه داری و دلیلی نمی‌بینی که برای خوشایندِ آدم‌ها سکوت کنی و ادای آدم‌های بی‌غصه و شاد را در بیاوری. می‌دانی که باید دوره‌ی درد را طی کنی و آن‌قدر جان‌سخت و مقاوم باشی که از سنگلاخ دردها به سلامت عبور کنی و به مقصد امن‌تری برسی. تو باید برای عبور، از دردهایت حرف بزنی، باید به زخم‌هایت اقرار کنی، باید دنبال درمان باشی... باید با خودت خلوت کنی و
گاهی باید بدون مقدمه رو به آدم‌های حوالی‌ات کنی و بگویی؛
کمی تحملم کنید لطفا! حالم واقعا خوب نیست
#نرگس_صرافیان_طوفان‌