ای قهرمان دشت نبرد مرد دلیران

ای قهرمانِ دشتِ نبرد، مردِ دلیران
با قامت استوار و دل، روشن‌تر از جان

در قلبِ طوفان‌ها به تنهایی جنگیدی
با شمشیرِ غیرت، به دشمنان خندیدی

هر ضربه‌ی شمشیرت، صدایی از ایمان
هر گام تو، مهرِ زمین و آسمان

در زیرِ بارانِ گلوله، بی‌هراس رفتی
با هر تپشِ قلبت، به سویِ عشق رفتی

آن لحظه که خونت، زمین را گل‌فشان کرد
آسمان گریست و تو بهشت را مهمان کرد

شربتِ شهادت نوشیدی و رفتی با افتخار
اما نامت تا ابد در دل‌ها، بی‌قرار

ای قهرمانِ جاودان، ای پرچمِ نور
یادت همیشه سبز، در این دشتِ پر از شور