بسم الله الرحمن الرحیم
به زور یک نفر را مجبور به رضایت دادن می کنند!
یک انسان قالتاق با کلاه برداری چند خانواده را به خاک سیاه می نشاند ویا یک انسان رذل، عزیز یک خانواده را به قتل می رساند
آنگاه مردم را تحریک می کنند بیایید پول جمع کنیم زندانیان دیه را آزاد کنیم و به گونه ای تظاهر می کنند که گویا تمام زندانیان دیه آدم هایی مظلوم هستند که گرفتار قانونی خشن شده اند و یا اشخاص مشهور سعی می کنند خانواده ای را از حکم قصاص با هر ترفندی که شده منصرف کنند که نمونه هایش را در برنامه ماه عسل هم دیده ایم.
درست است که عفو و بخشش خوب است، امّا اگر طرف دلش نخواهد ببخشد چرا باید او را مأخوذ به حیا کنیم تا مجبور شود به رضایت تن دهد؟!! بعد مثلاً یک عده بروند این طرف و آن طرف پُز بدهند که ببینید ما چقدر خوبیم از این خانواده بدی که قصد قصاص داشت رضایت گرفتیم. این را جدی می گویم که واقعاً جوی حاکم می کنند که خانواده قاتل را مظلوم و خانواده مقتول را ظالم نمایش می دهند.
چرا باید مجرم ها در جامعه مظلوم معرفی شوند و در این حد احساس امنیت کنند؟
مگر هرکس که به خاطر چِکِ بی محل کشیدن به زندان افتاده انسان شریفی است که می گویند: «بیایید برای زندانیان بدهکار پول جمع کنیم» تا آزاد شود در حالتی که خیلی از این ها کلاهبرداری نموده و حالا یک ریال هم از جیبش نرفته بلکه از احساسات پاک مردم به نفعش سوءاستفاده گشته و به آغوش مجرم پرورها برگشته اند.
و آیا افراد خشنی که به مردم آسیب زده و متهم به دیه شده اند، مردم مسئول آزاد کردن آن ها هستند که باز جَری تر بشوند؟!!
ما منکر این نیستیم که بخشی از زندانیان بر اثر یک غفلت کوچک و بدون قصد کلاه برداری یا آسیب زدن به دیگران اشتباهی را انجام داده و محکوم شده اند امّا به نظر شما تعداد این افراد چقدر است؟ و آیا وقتی به زندانیان کمک می شود فرقی بین این افراد با آن بدجنس ها قائل می شوند؟
آقایان مشهوری که دنبال رضایت گرفتن و کمک جمع کردن هستند! از جیب خودتان چقدر می دهند؟ چرا اعلام نمی کنند؟(مسلما اگر اعلام کنند چون قصد خیر دارند ریا هم محسوب نمی شود)
ما با مجرم پروری مخالفیم و اگر کسی قصد کمک به زندانیان نیازمند و یا مجکومان به قصاص و دیه را دارد ابتدا باید زندانیان را خوب شناسایی کرده و هدفمند برایشان پول جمع کند و آنان که لایق آزادی نیستد را برای خانواده هایشان کمک جمع کند نه این که یک مجرم خطرناک را دوباره به جامعه برگردانند یا یک خانواده را مجبور کنند از قصاص یا دیه که حقشان است بُگذرند و آن قدر به آنان فشار روانی وارد کنید که برای رهایی از فشار شما مجبور به رضایت دادن شوند(پیشنهاد بدهید و از خوبی های عفو بگویید اما شخص را ماخوذ به حیا نکنید) دولت محترم هم خودش کمی کمک کند و این بار را فقط روی دوش مردم نیندازد اگر واقعاً دلتان می سوزد که فلانی قصد و غرضی نداشته و خانواده اش گناه دارد چرا یک وامی با قسط و بهره کم به او نمی دهید تا از زندان آزاد گردد؟
نتیجه:
1- ما قصد بستن راه خیر را نداشته و هدفمان این است که محکومان طبقه بندی بشوند.
2- ما با مظلوم نمایش دادن مجرمان مخالفیم.
3- ما مخالفیم که مجرم در جامعه احساس امنیت کند.
4- ما با مأخوذ به حیا کردن خانواده قربانی (چه از حیث مالی قربانی باشد و چه از حیث جانی) مخالفیم.
5- کسانی که قصد کمک دارند با چشم باز کمک کنند، شاید آن مجرم آزاد شده روزی خودت یا خانواده ات را قربانی کند.
6- گاهی شخص لایق کمک نیست و ما به خانواده او می توانیم کمک کنیم.
7- دولت سهم خود را فراموش نکند!!!(مهم ترین نتیجه)
(این نوشته نظر شخصی است و حتماً عاری از نقص نمی باشد و یا شاید کاملا اشتباه باشد)
http://mrsn1367.blog.ir
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.