دستهایم ضریحتان را می جویند و چشمانم نور باران گنبد آسمان

دستهایم ضریحتان را می جویند و چشمانم نور باران گنبد آسمانیتان را ...

دلم برای صحن با صفایتان تنگ شده

برای خواندن دو رکعت نماز عاشقی رو به قبله ی ضریحتان


خسته بودم و تب دار  که رسیدم به بارگاهتان . پیشانی که به خنکای ضریحتان سپردم

 و باران که بارید از نگاهم ُ

 عشق را تجربه کردم و دل عاشق کجا خستگی می شناسد ؟

و چقدر آن شب کوتاه بود ...

  درصحن شما نماز آیات خواندم برای تاریکی ماه ُ

 اما قلبم گواهی می داد که ماه کاظمین پر فروغ است ...

یادش به خیر آن شب آسمانی...
شهادت امام جواد پیشا پیش تسلیت باد...