پلک های نیمه بازش، آیه های درد بود/

#پلک های نیمه بازش، #آیه های درد بود/
آخرین ساعات #عمر #حیدر #شب گرد بود/

#چادر #خاکی زهرا♥، بالش زیر سرش/
#عکس دربی #سوخته در قاب چشمان ترش/

زخم فرقش، ترجمان عمق زخم #سینه بود!/
#کوفه هم مثل #مدینه #دشمن آئینه بود/

#آتش آه حزینش بر #جگر افتاده است/
این دم آخر، به یاد #میخ در افتاده است/

در #نگاه زینبِ دل #خسته زخمش آشناست/
#زخم فرقش، شکلِ زخم #پهلوی_خیرالنساست/

#زخم های #کهنه بر رفتن مجابش کرده اند/
نا امیدانه طبیبان هم جوابش کرده اند/

معنی "فزت و رب الکعبه"ی او #روشن است/
#حیدر مظلوم، سی سال است #فکر رفتن است/

#کوفه_شبها_آشنا_با_اشک_فانوسش_شده/
#ماجرای_کوچه_سی_سال_است_کابوسش_شده/

غصه ی آن #کوچه #سی_سال است پیرش کرده است/
کم محلی های #مردم گوشه گیرش کرده است/

#اضطراب زینب، او را برده در هول و ولا/
زیر لب با گریه می­گوید که وای از کربلا/
#گریه های #مرتضی دنیای رمز و راز بود/
#معجر #زینب برایش روضه های باز بود/

دانه های #اشک او می­گفت با صد #شور و شین/
#کربلا، #عباس من! جان تو و جان #حسین...♥