.

.
وقتی زیادی هستی باید بروی
وقتی تصمیم گرفتی بروی باید بروی که نباید تردید کرد...
.
تردیدها به ما خیانت میکنند ...
رفتن که بهانه نمیخواهد چمدانی پر از خاطره برمیداری و سوار قطار زندگی میشوی، کمی که دور شدی از پنجره چمدان و خاطراتش را بیرون می اندازی ...
.
وقتی باید بروی به خودت حرمت میگذاری و میروی ...
این دست و آن دست نمیکنی می روی 
اما وقتی میمانی ...
یعنی کور سوی امیدی هست پس رفتن را به زبان نیاور ...
.

پ.ن: بقول مادر عزیزم هرگز تهدید نکن، نگو میروم ...
برو و بعد بگو رفتم.
.